Beklemeyi de Bilmeli İnsan

Beklemeyi de bilmeli insan 
Sabrı da bilmeli 
Sükut etmeyi de öğrenmeli 
Ansızın gelip geçen şu zamana karşı 
”Bende varım,burdayım” diyebilmeli
Sus pus olmalı kimi zaman insan 
Konuşulanları dinlemeli 
Alacağını almalı sözlerden 
Bildiğini öğretmeli 
Kibirden uzak kalmalı her zaman 
Başını toprağa arada bir de olsa eğmeli
Geldiği yeri unutmamalı insan 
Makam mevki insanı köreltmemeli
Küçük diye ezmemeli karıncayı 
Büyük diye file buyun eğmemeli
Beklemeyi de bilmeli insan 
Sırtını rüzgâra çevirip beklemeyi 
Güneşe bakmalı korkusuz gözlerle 
Feyzini almalı maviden 
Umut büyütmeli sarıdan 
Heyecanlanmalı yeşilden
Kimseler içinde kim olmaktan çıkmalı insan 
Duruşunu korumalı 
Asaletini baş tacı yapmalı 
Sevmeli insan kendini 
Önce kendini sevmeli ki 
Etrafındakiler de onun sevgisinden payını almalı 
Bu dünya kimseye kalmadı 
Kimseye de kalmayacak 
”An”ın tutmalı bir ucundan 
Zaman içinde bir HİÇ olarak kalmamalı
”Çok şükür” bugünüme demeli insan 
”Bugünde yaşıyorum” diye mutlu olmalı 

Neslihan Eyüboğlu
www.kafiye.net