KIRILSIN KALEMİM

Artık yazmam derse 
Kalemim,
Kırılsın tez zamanda
Un ufak olsun
Neye yarar aşkı yazmazsa
Yürümezse celladın
Haksızın üzerine

Gözlerin değilse ışığım
Sönsün güneş, tutulsun ay
Neye yarar ki
Karanlıklarda kaybolmuşken yürek
Varsın kararsın dünya
Ufkunda doğmazsa gözlerin
Kaybolsun umut
Ortadan yarılsın toprak

En ufak zorda korkup kaçarsam
Bırak sürüneyim yerde
Düşüp boğulayım bir kaşık suda
Alnımdan vurulayım 
Erkekçe bir savaşta
Aşım ekmeğim olmasın
Aklıma gelmezse gözlerin
Yüreğim çarpmazsa ilk açan kardelende
Kuşlar selamlamadan geçsin mezarımı
Başakların arasından
Dermezsem gelincik

Bir divan kurulsun 
Gönül sarayında
Güzellikler çekilsin aradan
İyiler, kötüler ayrılsın bir bir
Haklılar kurulsun baş köşeye
Getirilsin sevda ortaya
Gönüllü yanmayı seçmezsem
Yazıklar olsun…!

Gidip yaban ellere
Orada açarsa gülüm
En güzel kokularını uzaklara saçarsa
Binip bir hayal gemisine
Aşksızlığa yelken açarsa
Yarılsın gök, köpürsün deniz
Silinsin tüm şiirlerim
Notası kaybolsun şarkıların
Telleri kopsun, sevda türküsü çalan sazların

Kırılsın kalemim
Tükensin sözlerim
Lâl olsun dilim
Sana aşkımı anlatamazsa…

Ayşe Sönmez Bulut – ANTALYA
www.kafiye.net