Könlüm Fırtına

Könlümde fırtına. gah tufan qopur,
nece de gözünde ucuzlaşmışam.
bir vaxdlar titrərdi üreyin mensiz,
nə oldu , sözünde duzsuzlaşmışam!

çox sevib aldatdım. özüm -özümü,
her defe qesd etdin duyğularıma
bezen yamayırdım sınan qelbimi
eşqinin bir quru dalğalarına

bu sevda uğrunda . bu eşq uğrunda
o qeder dolaşıq yollar keçmişem
senin gülüşüne, bir baxışına
zeheri bal kimi yeyib. içmişem

zelzele baxışın qırdı, dağıtdı
söndürdü eşq ile yanan ocağı.
min bir xeyalların buz baxışların
sancmışdı könlüme derin bıçağı

dağlara dırmandı fikrim , düşüncem.
unutmaq isteyir seni üreyim.
getirdim ağlımın uçrumuna bil
düşürdüm gözümden , sözümden menim……..

Zeyneb Naxcıvanlı.
www.kafiye.net