İNSAN ADLANIR

Ruhuma ruhunla süzüldüyün gün
Nece de qeribe görünür mene.
Zaman birer-birer sürüyür köçün
Amma dünen kimi bürünür mene.
***
Bahar da,payız da,qış da qayıdır
İzimiz düşdüyü yer silinmeyir.
Vüsal demlerimiz ömrün sayıdır
Hesrete bu sevda sirr görünmeyir.
***
Ümid çırağımız yanır ümidle
Eller bir-birinden kenar durammır.
İnam inamını alır ümidle
Mezemmet inama tele qurammır.
***
İşi terse salan reğbetden uzaq
Ruhu elle olan ele bağlanır.
Efendi olana yön almaz tuzaq
Her nankor ,naxelef gözden dağlanır.
***
Ruzi terle gelir qazan,inleme
Halallıq olanda heyat dadlanır.
Eh…birce derd olan odur könlüme
Xisleti kirli de insan adlanır….

Nazlı Hacılı.
www.kafiye.net