NEDENSİZ

Geçti işte… Bahar da geçti yaz da… Sonbahar da vedaya hazırlanıyor. O da bahar ve yaz gibi zamanı geldiğinde yeniden uyanmak üzere kovuğuna çekilecek. Şu sıralar, ortalığa özgürce dağıttığı sarı yapraklarını eteklerine doldurmakla, hüznünü sandığına yerleştirmekle meşgul.

Nedensizce sevdiğim ve bana “NEDENSİZ “ şiirimi yazdıran kış ise, “seni çok bekletmeyeceğim” diyor bana. Uzaklardan gelişini görüyorum bile.

Kardelenler mi? Onlar da kendilerini kışa hazır hissediyorlar; kulağıma fısıldadılar bunu.
İkisini de çok özledim.

Seviyorum kışı, “NEDENSİZ”

NEDENSİZ

Mevsim kış, 
Bulutlar gözlerimde yığınak… 
Sanmayın ki ağlayacağım… 
Gamzelerimde gülüşlerden sağanak, 
Dolaşıyorum sokaklarda, 
İçim sımsıcak, 
Nedensiz…

Mevsim kış… 
Kar taneleri değiyor saçlarıma… 
Kanatlarında mutluluk, 
Kuşlar konuyor avuçlarıma… 
Coşuyor içimdeki çocuk… 
Nedensiz…

Belki de, 
Bir çiçek açmıştır gönül bahçemde, 
Kış ayazında. 
Belki de, 
Bir ceylan inmiştir, 
Yüreğimin pınarına. 
Sormayın işte! 
Seviyorum kışı, 
Nedensiz…

Ülkü Duysak
www.kafiye.net