Bir Ben Kaldım

Bir ben kaldım ortasında sokağın.
Birde boya sandigiyla yüzü esmer çocuk.
Biz tenha ..
biz kimsesiz..
Ben umut yoksunu
onda yaşam korkusu
Ben,
Yedi kat diplere gömmüşüm acımı.
Bu Eski şehrin en fukarası
Onun ise ,
Acemice söylenen, ayan beyan yalanlar gibi ortada açlığı.
Ikimizde de,
Pervasiz birbaşınalık…
Saçak altı serçe yalnızlığı..
ikimizde açız! !..
Tatsız ekmek yanına demliyoruz acıyı..

Fatma Gül Özcan
www.kafiye.net