ANNEM

Üzerime titrerken, gözünden sakınırdın
Eller hiç acımadı, içi yanıp da annem
Sezdirseydim halimi, belkide yakınırdın
Kandım sahte sözlere, gerçek sanıp da annem

Ne çok öğüt verirdin, dinlemedim hiç seni
Nereden bilirdim ki, karşıma çıktı deni
Derin yaralar açıp, öyle incitti beni
İnandım vaatlere, öyle kanıp da annem

Kaderimin elinde, sanki oyuncak oldum
İlkbaharda sararan, yapraklar gibi soldum
Suskunluğun içinde, gör bak nasılda doldum
Kanayan yaralara, tuzu banıp da annem

İnan bana dünyaya, geldiğime pişmanım
Alnımdaki yazıyla, kaderime düşmanım
İsyanım sana değil, boyun eğdirdi şanım
Dillerimi çözdürdü, hüzne dalıp da annem

Oysa ne düşler kurdum, hepsi hayalde kaldı
Gözlerimde, kaybolup, derin hüsrana daldı
Geri kalan ömrümden, umutlarımı aldı
Vermedi mutluluğu, benden çalıp da annem

Nesrin Önem
15 10 2016
www.kafiye.net