Toprağa Kavuşsun İsyan

Gök taşı ağarırken
Yine cılız bir mevsim öpüyor
Gözlerimizdeki kimsesiz çocukları…
 

/Bitmek bilmedi
Kaç mevsimdi bu yetimlik/

 

Bedenler huzursuz
Ruhlar perişan, çırpınıyor
Ne zaman vuslatı kararsa kalplerin
Gitmekle gelmek arası ziyanda..

 


/Vasıl-ı haktan döndü büyük bir yoklukla/

 


Sınırsız zamansız
Soldu yüreklerde renkler
Kaydetti belleğine bütün olumsuzlukları
Zimmetlendi kıyamet gözlerde
Bin ağıtlar yakıldı yakılıyor dillerde…

 

/Umutsuzluk yağıyor inceden
Gök bir kıyı isyanda/
 

Ağla felek
Zirvede yapayalnız sesin gürlerken
Boşalt şarjörünü üstümüze
Toprağa kavuşsun isyan
Masumiyet bulaşsın alınlara…
Bulaşsın anılara…

Ayfer Aksoy
www.kafiye.net