Sesini Göresim Geldi

 

Gece uzun,sabah sensiz,
Beyaz bir bulut tabakasının içinde kaybolup gidiyorum…

Ne kadar tuhaf!
Zatına konuşacakmış yüreğim
Şiir bitince başlayacakmış sessizliğim…

Gel, 
Geç karşıma be adam
Bu öykümde sensin sesim
Göreceksin nefesim
Sevgi kusurları affedecek
Ayrılıkla kıskandıracak özlemi

Savrulmuş zaten rüzgarıma 
Kömür karası gözlerin
Geceden geçer kontrol edemezken
Hangi ada yanıt verir
İncinen sözcükler

Gövdeme dolanmış sarmaşıklar
Kollarında öylece eksiliyorum 
Sitemler bu sefer yarım nefeslik 
Kokusunda ölüm 
Taze toprak

Üstümde boşluğun binlerce tomurcuğu
Hepsi beyaz tozdan 
Düşüncesi; 
Kiri bayazdan ayıramazken
Düşlere, hayallere sarılmak

Can alan gök kuşağım! 
Yolun sonu yapayalnız
Bilinmeyen bir ülkenin gökyüzü 
Kaç yemin bozar şu dudaklar 
Sayfalara akar hep mi şükretmekle

Durmadan değişir 
Tüm bu kaldıra bildiklerim
Kalabalıklar ortası pişmanlıklarım
Ya nefesim konuşmasa yazmasa!

Her şeyden çok inandığım 
Tüm bu dil kırıklıklarım
Keşke sırtıma ağır gelmese

Bembeyaz bir gelincik gibiyim
Sarmalanıp boyun eğmeyen
Dal ve yapraklarım temizlenir
Toprağa gizlenir 
Yüreğimi yatıştırmalıyım

Gönlümün yükü!
Çoğum gitmiş azım kalmış
Daha derini anımsatma
Umurumda değil deme
Gülüşünü saklarım

Hangi ara izin verdim gözlerine
Ki!
Boşluğunda şu an misafirim
Kalbimin tam üstünde intiharım
Sağına soluna tutunmuş
Kaderi diyor imtihanım!

İlknur Yıldırım ___ 22 Temmuz 2016 Cuma

www.kafiye.net