AKİT

“Üfle sura İsrafil” yolcu kalksın ayağa
Kimbilir çamurların arasında dostlar var
Mütebessim hoşlukla sinesinde kurağa
Masumlar sabretikçe yıkılsın koca duvar

Nasıl olsa vicdanlar sızlamaz, kalpler katı
Zalimin zindanında dolu köle Yusuflar
Gözler parçalı bulut, yaş kesmezken süratı
Bir âhın tufanına dayanmaz bozgun saflar

Zaten fâni ömürde kefen sarmadan önce
Gönül sükût bulmuyor insan derde misafir
Her kapıdan ayrılıp gün geceye dönünce
Yılgınlıklar muamma, sarmış ruhları zifir

Biz ki kaybettik baştan davayla hâl olmayı
Kısık seslerimizden düşer hükümsüz akit
Canlar isyan içinde geçtik aşkla dolmayı
Solgun yüzleri çoktan kuşatmış müzmin vakit

İsrafil üfle sura ezberimiz bozulsun
Saklamak beyhudedir beslediğimiz huyu
Yürekler dağlandıkça yıkım yerini bulsun
Yetmiş üç fırka ile yorulduk tarih boyu.

Nezahat YILDIZ KAYA

www.kafiye.net