UYKUSUZ GECELERİMİN KABUSU

Yüreğimde kopan, dinmeyen fırtınalarında
Ulaşmak istediğim limana ulaşabilir miyim sanıyorsun?

Hafif hafif karanlık çökmeye başladığında yarınıma,
Ben daha dünümü arıyordum

Elimdeki loş ışıklı fenerle uykusuz gecelerimde…
Keder; bana arkanda sakladıktan sonra verdiğin hediye,

Sevgin; en büyük hayalim,
Seninle geçen yıllarım; anılarım,

Issız bir kıyıya vurmuş gönlüm; koparıp soldurduğun bir çiçek…
Ve ben; arkanda bıraktıklarından…

Ya sen?
Sen, artık uykusuz gecelerimin kabususun…

Güneş KAYACAN
www.kafiye.net