Ebu Zer el-Gifari(Sahabe)
Doğumu bilinmeyen ilk Müslüman sahabe
Ümmü Cündüp oğlu muhlis kul Ebu Zerdir.
Beni gıffar soyu lakabı Mesihul İslam
İslamiyet yolunda can vermiş bir neferdir.

Giffari kabilesi eşkıyalık yaparken
Ebu zerin cengâver, mertliği dillerdeydi.
İslam zuhur etmeden halk putlara taparken
Lebbeyk diye dolaşır Allah aşkı serdeydi.

Hak yoluna çağıran Mekke deki Nebinin
Kabile eşrafından haberin aldığında.
Yoluna koyularak İslam’ı yüce dinin
Ruhuna iman dolar kapıyı çaldığında.

Mekke’yi altüst eder bulamaz Muhammed’i
Gelecek tehlikeden ashabı koruyordu.
Baş koymuştu bu yola düşünmeden zahmeti
Bir ışık umuduyla herkese soruyordu.

Kâbe’deki zemzemden avucuyla içerken
Ali-yel Mürtaza’yla ansızın karşılaştı.
Resule biat edip şahadet getirirken
Gönüldeki ırmağı sevgiyle dağlar aştı.

Kuvvet ve kudretiyle, cesaret ve şevkiyle
Ömrünün sonuna dek İslam’a hizmet etti.
Kardeş Uneys Müslüman Ebuzerin eliyle
Kabileden çokları sorgusuz Kamet etti.

Bedir, Uhud, Hendek’le çarpıştı gazvelerde
Tebük’te yürüyerek ön saflarda yer aldı.
İlmi ve kılıcıyla boy gösterdi her yerde
Kabilenin başında Mekke’de sancaktardı.

Resulün irtihali bıraktı inzivada
Ebubekir ölünce sessizliğe büründü.
Devesini çekerek bulutlu bir havada
Medine’den çıkınca Şam’a hicret göründü.

Halife Osman ile saltanat yaşanırken
Ebuzer çağrılması fetvayla öngörüldü.
Mala mülke tapmayıp imanı kuşanırken
Fesatlıkla suçlanıp Rebeze’ye sürüldü.

Harabe bir binada elbisesiz kalmıştı
Kırk derece sıcaklık çöl toprağın bağrında.
Asa ve cübbesiyle dinden nasip almıştı
Tapmamıştı servete hayatın baharında.

İlim deryası dendi tüm ashap tarafından
İyilik, kötülük, nehl, oman, emir, ihsanı.
Hakikate erişti Kâbe’yi tavafından
Peygamberden öğrendi himmet ehli insanı.

Eşi libas dedikçe kefen gerek diyordu.
Ölümün pençesinde İslam’ın mücahidi.
Defnedecek kafile gelecek biliyordu
Dayandığı tek liman imanıydı şahidi.

Altı yüz elli iki kervan çöle konarken
Ebu zer gözlerini yumdu dar–ı beka’ya 
Ruhu dosta erişte tüm zamanlar donarken
Şahadet getirerek döndü yönün Huda’ya.

OZANMERDAN nakşetti bir gönül erbabını
Hoşnut olsun gök kubbe Allah rahmet eylesin.
Kul ahrete göçmeden dünyalık sevabını
Sema’ya el açarak Yaratandan dilesin.

OZANMERDAN/ALİ BİLECEN
www.kafiye.net