YORULDUM

İdamlık mahkûm gibi umut penceresinden,
Kaderime boynumu büke büke yoruldum.
Yüreğimde kaynayan hayat tenceresinden,
Pişirdiğim sabrımı döke döke yoruldum.

Gel rezil etme beni dosta düşmana karşı,
Dolduralım aşk ile gökyüzünü ve arşı,
Hep biz söyledik gülüm ayrılık denen marşı,
Nameleri perdeye dike dike yoruldum.

Bir gün karlar düşecek yaprakların üstüne, 
Nedamet çeşmesinden doldurduğun testine, 
Sanki bunları varya yapar gibi kastına,
Kehribar gözlerine baka baka yoruldum,

Ne bıraktın diyorsan bir iki söz bıraktım,
Üşümesin yüreğin canımdan köz bıraktım,
Bir değil iki cihan bakacak yüz bıraktım,
Canımı can özünden söke söke yoruldum.

Zil zurna sarhoş oldum kafa çekenler gibi,
Sabrı kırılmış öne boyun bükenler gibi,
Güllerin arasında saklı dikenler gibi,
Gonca gülün kahrını çeke çeke yoruldum.

Harun Yıldırım
www.kafiye.net