MEKÂNIN CENNET OLSUN

Soğuk kışsız sessizce bir yapraktır dökülür
Dili gülle gelenim sana emanet olsun
Akrabalar toplanır son duaya çökülür
Bizden önce gidenim mekânın cennet olsun.

Çevremize bakınca ölümsüz gün geçmiyor
Azrail kapılarda büyük küçük seçmiyor
Zamanın doldu denen bir su dahi içmiyor
Ruhunu çok sevenim berzah selamet olsun.

Anlamadım bir türlü kim ustadır kim çırak
Hayal yedikçe doymaz nefsine aşkı bırak
Elimizde tapu yok beklerken kara toprak
Mazeretsiz evenim cana kefaret olsun.

Diri eza duyarken herkes cesede ağlar
Hiç kimseden madalya mevki istemez sağlar
Dön geriyi araştır mertle süslü hep çağlar
Bu bedene binenim cepte ganimet olsun.

Terki dünya yapanlar kendince bir söz etti
Hedef tam isabetle aklı olana yetti
Tefekkür eden bildi hayat nakit biletti
Dostla semah dönenim yardımcın Samet olsun.

02.06.2016
Ahmet Çelik
www.kafiye.net