Yanımda Kalanlar

Dün gün batımıyla birleşince 
Zamanı bir başka algılar kalbim
Sırtlan ardımdaysan !
Gülümsemesi eksik olmayan gözlerimin
Yüzündeki zarif tavrına yakalandı gönlüm

Verdiğin acıya katlanıp 
Bilmesen de olur bu inadına bir bekleyiş 
Belki de tek yolu hepten söylenmekde
Daha fazla üleşmesek hani!

Akla gelmeyen çelişkim,
Çocuk düşlerime yer aç
Kaç kez ünlesem gel he diye
Haysiyetim bilesin ki gururlanmak da değil.

Uçurumları mı desem sevgili
Hayat seni de beni de yordu 
Kendine ah ederken omuzllarıma kondun
Şimdi her birinin hatırası yaslandıkça 
Önce gülüşüme sonra uykuma söylenir oldun

Silmek, ölümün koynunda hatırlanmak anlamındaysa
Çıplak kalan gökte yüreğim inan ki !

Bildiğim kendi mor dilimin kesiği,
İstiyorum, evet düşmeyeyim diye o masum melekleri!
Anahtarı kaybetmeyeyim diye ters çevirdiler göğü
Belki sadece o kapının ardı toz pembeydi.

İlknur Yıldırım ___22 Mayıs 2016
www.kafiye.net