ŞÜKRAN

Ademden yürek izi muştulu emanette
Tavrına has imzası dili vardı üslubun
Hatrını iliştirmiş kıymetli hitabette
Şahitti sözcükleri üstü pulsuz mektubun

Semada kuş nağmesi etraf bahar neşesi
Gülüşüyle açıldı hüzünler menekşesi
Akşam üstü gurubun anlıktı endişesi
Okşadı yüreğini sevgi dolu mergubun

Sonsuzluğun renkleri inmek isterken suya
Issız dağlarda keklik, ceylan yatar uykuya
İnsan cümle misali manidarsa bir huya
Sürülmüş mektubuydu şükran sunan mahçubun.

Nezahat YILDIZ KAYA
www.kafiye.net