Yaşamak Zamanı

 

Sıcak bir gün sona ermiş, şehir karardı
Gündüz olan sıcaklık alabildiğine devamlı.
Şehrin üzerine bir sükûn çökmek üzere,
Bütün sokaklar ışıklarla donandı.

Gözümün önünden geçen kalabalık insanlar,
Bana çocukluğumu hatırlattı nerede o yıllar!
Düşündükçe derine dalmaktayım, hele uzaklar,
Bir bir canlanıyor hayalimde şimdi o yıllar.

Ne zaman büyüdüm, çocukluktan kurtuldum
Hep çocuk kalsaydım, hani mutluluğum?
Bana geçenleri geri getiriyor mu? Hani yolum?
Kendime yön çizdim diyorum, fakat mutsuzum.

Çoğu zaman sorarım kendime hayat bu mu?
Yaşamak zamanı geldi, ben unutuldum mu?
Mutluluk içerisinde yüzüyorum sanan toplumu,
Gülsem mi, ağlasam mı, yaşamak bu mu?

Mutluluğun tadını yeni yeni anlıyorum şimdi
İleriyi görüyorum, daha güzel, daha iyi
Mutsuz değilim ben, mutsuz bir toplum şimdi,
Etrafındakilere aynısını veren değil mi?

Gerçek daha da aydınlandı artık,
Hele hakikatler, tamamen açık,
Mutluluk içinde yüzüyorum ben apaçık,
Gör artık gerçekleri, sana çok yazık!

İzmir / 28.07.1977
Hüseyin  DURMUŞ
Emekli Edebiyat Öğretmeni
Şair Yazar
www.kafiye.net