ARIYORUM

Yıllar geçiyor durmadan, bilmeksizin,
Ömrüm geçiyor, geriye dönmeksizin,
Acılar, ızdıraplar içinde dinmeksizin 
Geçirdiğim hayat kendini bilmeksizin.

Mutluluğun içinde kendimi bulamadım,
Bulduysam bile kendim anlamadım.
Hele geçen yıllarım, nedense duymadım
Yürüyorum bir yolda durmadan, adım adım.

Izdıraplı başlayan çocukluk yıllarım,
Devam eden, hiç bitmeyen acılarım,
Mutluluğu yitirdim, durmadan ararım
Ah o acıyla geçen çocukluk anılarım.

Biter mi sanıyorsunuz bu dertler,
Sanmayın ki bu acılar beni terk eder,
Yaşantım boyunca inanın takip eder,
Mutluluk, sevinçle beraber; elem, keder!

Yalnızım sanki yolda, yürüyorum
Kendime dost aradım, arıyorum!
Derimde ortak bir dost bulamıyorum,
Buldum belki, fakat ben anlamıyorum! 

Hiç böyle olmamıştım hayatta
Bu kadar mahzun, kör olası hayatta,
İçimden kopup derinden gelen fırtınada,
Allak bullak etti şimdi yaşantımı da. 

Üzülme diye teselli edenler,
Elden ne gelir; hele kederler,
Mutluluğuma, acıma ortak kimler?
Var ve ya yok, fakat ne fark eder!

Hayatımı kaplayan karanlıklar,
Sarmış etrafımı durmadan sarar,
Kurtulmak istesem de bırakmazlar,
Yalnızlık yolunda yalnız bırakırlar!

Bir dost diye çırpınışlarım,
Var ve yok, bilmem ne yaparım!
Feryatlar içerisinde geçen yıllarım,
Derdime ortak olacak nerede dostlarım!

                                             İzmir/ 29.07.1977
                                             Hüseyin  DURMUŞ
                                             Emekli Edebiyat Öğretmeni
                                             Şair Yazar
                                             www.kafiye.net