MARTI

Bir martı havalandı şimdi karanlıklar ülkesine,
Yorgundu kanat çırpmaktan inan ölürcesine,
Nefesini tutmak ister, gider habersizcesine,
Onu bekleyeni var, sonsuzluk bilmecesinde.

Bir yıldız arıyordu süt beyaz kanadıyla,
Henüz ışıyan bir yıldıza doğru uçmaya,
Ulaşmak istiyordu gün ağarmadan uzaya,
Onu bekleyeni var, sonsuzluk bilmecesinde.

Kanat çırpmaktan bitap düştü martı,
Güneşin sarı ışıkları rengini sararttı,
Ve bir hayal ateşi ile gözlerini kararttı,
Onu bekleyeni var, sonsuzluk bilmecesinde.

Güneş bulutların ardında giriyordu geceye,
Gökyüzü mordu, dönüyordu dönenceye
Martı yol alıyordu gökte bir bilmeceye,
Onu bekleyeni var, sonsuzluk bilmecesinde.

Kanat çırpıyor, bitkin, yorgun, yıldıza karşı
Uçuyor, uçuyor, uçuyordu zamana karşı,
Güneşin battığı o kızıllığa, kahkeşâna karşı
Onu bekleyeni var, sonsuzluk bilmecesinde.

Gün bitmiş, gece başlamış, o hala yolda
Bekleyen güzel durmuş şimdi ta uzayda,
Parlayan yıldıza varmaya çalışan martıda
Onu bekleyen var, sonsuzluk bilmecesine.

                                  Davutlar / 222.03.2006
                                     Hüseyin  DURMUŞ
                                     Emekli Edebiyat Öğretmeni
                                     Şair Yazar
                                     www.kfiye.net