BEN HEP SANA UYANDIM

Aşkımızın üstünden kaç bahar geldi geçti
Yar hasretin acısı sinemi deldi geçti
Bir bilsen zaman benden neleri çaldı geçti
*** Yılların acısına sevdan ile dayandım
*** Sen ellerle uyurken ben hep sana uyandım

Sevdiğimi paylaşmak dokunsada kanıma
Pişmanlık duymadım hiç senli geçen anıma
Bir şafak vakti çıkıp gelmesen de yanıma
*** Takvimden yaprakları teker teker sayandım
*** Sen ellerle uyurken ben hep sana uyandım

Gönlünün sarayında olsam bile Zülalin
Ne yıldızınım senin nede gökte hilalin
Ne vaz geçtin bu aşktan nede oldum helalin
*** İçin için kanarken bin bir derde boyandım
*** Sen ellerle uyurken ben hep sana uyandım

Eller diyor SAMYELİ yeter artık derdiğin
Kilim değil onurun o yerlere serdiğin
Yetmedi mi yıllardır aşka taviz verdiğin
*** Ele sağır olsam da bil ki seni duyandım
*** Sen ellerle uyurken ben hep sana uyandım

//Bil ki gecenin sabahı özlediği an
Zifiri karanlığın yorulduğu zamandır.//

Sevgili Gülcan Türkay hanıma şahsıma ilham verdiği için teşekkür ediyor ve bu şiiri kendisine armağan ediyorum..

Safiye  SAMYELİ
www.kafiye.net