Aciz

Ve gök aşagı indi
Karardıkça karardı
Rabbim bana kızmıştı
Alemi korku sardı.

Böyle bir gürültüyü
Duymamıştı kulaklar
Belkide Rahmeyler
Yağmuruyla kucaklar.

Sonra bir yakarış koptu
Affet, affet Allah´ım
Bağışla aciz kulunu
Bir tek sensin Ilah´ım.

Zerre kadar küçük,zayıf karınca kadar
Alemlerin Rabb´ine utanmaz kafa tutar
Aniden ses duysa korkudan dilin yutar
Yinede ders almaz,uslanmaz günahkar!

Yaratanı unutur yaratılanı sever
Aciz kulunda değil,yaratandadır cevher
Paslı dünya görünür aptal´a mücevher
Sarılır fani´ye gaflet içinde gezer.

Yarabbi affeyle bu aciz kulunu
Tut elinden bırakma düzelt yolunu
Tövbesini kabul et iyi et sonunu
Acı garip haline yakma kulunu.

Hatice Hantal
www.kafiye.net