YORULDU

Çiçek küstü, dal yoruldu.
Yürüdüğüm yol yoruldu.
Tütmez baca, yanmaz ocak,
Ateş söndü, kül yoruldu.

Bir kuş idi uçtu hayat.
Kırıldı kol ve de kanat
Gözyaşını yağmura kat,
Gönül üzdü, kul yoruldu.

Geldi geçti baharla yaz,
Elde kaldı bir tek ayaz.
Vakit tamam, etme niyaz,
Köprü çöktü, sal yoruldu.

Ülkü Duysak
12 Şubat 2016

www.kafiye.net