Yokluğunla Cezalandırırken
Yürek; yüreğe iken ayaklanır
Bir nefesle renklerin cümlesi yankılanır…’

Trenin acı sireni çalarken,
Yorgun bir gözyaşıydı
Göçmen bir sevdaydı
Umutları kurda kuşa yem olan

Umutlar derken
Ben razıydım emir kulun olmaya
Yalan/yanlış sevişmede olsa yarınlar
Eğreti bir perdenin arkası
Gece ve yıldızlar
Anla kimim kimsem sen!

Cezalandırırken hayat 
Dudaklar nakarat gibi hüzzamı taşır 
Dağınıklığı toplamak isterken yürek
‘Sevda suçlusu’ deyip geçer

Dondurucu şubattaydı derken yürek
Yanaşır adressiz düşlere
Satırları iadesiz taahhüdü
Susar
Yutkunur, 
Boğazına kaçmış sanır sanki gün doğumu

Nehrin yatağı daraldıkça
emrivaki
Gözler okşanır bağrına
Kirpiklerde asılı samimiyet 
Takılır mercan kolye boynuna

Yaban bir gülün edası
Alnına bir öpücük kondurdu mu
Kalbini yakar, gözlerini 
yaşartır,dilini susturur!

Gelişi düş kurdurur
Gidişine dayanamaz
Daha ne kadar sancı içinde
Sevincine gömüldüğünü anlatamaz…
İlknur Özgün Yıldırım ___23. 01. 2016 __Cumartesi

www.kafiye.net