şiir. öykü, makale, deneme, tiyatro, masal, fıkra, anı, sohbet, röportaj yazılarının yayınlandığı uluslara arası yazar ve şairlerin katılım gösterdiği edebiyat sayfasıdır. Uyum platformudur.
TOPRAK ANA
Bir o vardı
Umuduna tutunduğum.
Dipsiz kuyularıma sallanan uğran misali
Can havli ile ellerine sarıldığım.
Bir o vardı ayaz gecelerin koynunda
Anamın diktiği kırk yamalı yorgan misali
Sevdasına sarıldığım.
Sevdama her sarılışımda
Nevruz ateşleri yanacak sandığım.
Oysa
Doğmadı güneşim, erimedi karım
Isınmadı kıraç gönül yurdumun dağı,taşı
Her zaman susuz kaldı
Sevgiye hasret gönül topraklarım.
O gökten inecek bir rahmetti benim için
Bir damla suya hasret çöller misali
Oruçlunun iftarı beklediği gibi,
Bir ömür boyu ben hep o anı bekledim.
Rahmeti ile sulaya bilseydi çorak gönül yurdumu
Kim bilir ne çiçekler açacaktım.
Belki bir gelincik tarlası
Belki cam kenarında mor menekşe
Belki de kırmızı bir gül olacak
Ama asla ne bir kırçıllı karanfil
Nede sarı güller açmayacaktım.
Bilirim kırçıllı karanfiller kırılmışlığın,
Sarı güller ayrılışın semboli demekti
Ne olurdu sanki rahmet bulutlarına tutunup da gelebilse
Gönül saraylarımda sultanlara layık
Kırmızı güller açabilseydi.
Sen söyle hadi
Sen söyle anam.
Sur üflenip
Kıyamet mi kopacaktı !
Ah ne anam
Beni bir sen anlarsın, birde ben
Bak yine tırnaklarım mora çaldı
Yüreğimin üstünde yetmiş karış kar
Gözlerimde hiç kurumayan nem
Sevdam Araf da
Ruhum ayazda kaldı , üşüyorum
Aç kollarını rahmet ve merhametinle sarıl bana
Üşüyorum ısıt beni, ısıt beni toprak ana …
Safiye SAMYELİ
www.kafiye.net
Yorum Yapın