AĞLIYORUM

Tövbeler dudağımda; zalim nefsim azapta.
Böyle değildim; bana, ne olmuş ağlıyorum?
Taştan katı yüreğim gelmezdi zapturapta.
Nedamet dehlizinde kaybolmuş, ağlıyorum.

Baştan aşağı irin, üstüm başım kan revan
İçindeyken silkinip ruhum etti feveran.
İman bağlarım harap; gülistanımsa viran.
Gözyaşıyla yeşeren gül solmuş; ağlıyorum.

Çevirince Allah’a yönü ve duyuları,
Söküp attım şeytanın doladığı yuları.
Nura döndü tenimde şadırvanın suları.
Esef edip ömrüme, gam dolmuş, ağlıyorum.

Gönle yağan yağmurun sığındığım sisinde,
Mağfiret bekliyorum ezanların sesinde.
Hidayet sabahında, cami seccadesinde,
Bir derviş hırkasında can bulmuş, ağlıyorum.


Mücella Pakdemir
www.kafiye.net