Üşüyorum

Üşüyorum, titriyorum, gözyaşlarım akmıyor;
Yağmurun ıslatan vücudumda kuru yanım kalmamış,
Gözyaşlarım aksa ne olur; yanaklarımı ıslatamıyor
Yuvarlanıp gittiğim o İzmir kaldırımlarında
Sadece yürüyorum, sessizce bir bilinmeze.

Seni düşünüyorum sokak ortasında;
Buradaki yalnızlığımı, kimsesizliğimi
Bana vurulan darbelerin arka arkaya nasıl geldiğini,
Senin uzakta oluşundur beni yalnız hissettiren şimdi,
Yanımda olmanı istiyorum, sonsuza dek sadece senliğimi;
Düşünüyorum her yağmur gibi sırtımdan bıçaklayanları,
Suratıma gülüp, arkamdan kuyu kazanları,
Her türlü hile ile beni yokluğa atmak isteyenleri,
Aşkımı özgürce yaşamak isterken, engelleme hilelerini,
Seninle olmamı sadece; yağmur, hava ve şimşek istiyor.

Acılara dayandım, haksızlıklara göğüs gerdim, katlandım
Yağmuru dinledim sokakta; kokunu getirdi bana
Rüzgârı dinledim parkta oturduğum bankta; fısıltını getirdi
Arada bir çıkan yıldızları seyrettim; ışığını getirdi
Tam yıkılıyorum derken darbeler sonucu sokakta;
Bütün benliğini bana getirdi ışıyan güneşim,
Gerçek sevenim ve desteğim oldun bana 
Islatan yağmurdan, hilelerden, kötülüklerden
Senin o güçlü desteğin ile ayakta kaldım inan sevdiğim.

Bunaldığımda, yok olmayı düşündüğümde
Artık yaşamın anlamı yok, ver son nefesini de
Sevinmek isteyenlere ver müjdeli haberi ptt
Diye düşünürken; bilir misin sevdiğim;
Senin sevdan, senin aşkın, senin şefkatli sarışın
Beni tekrar yaşama bağladı ve ayağa kalktım!
Bana senin varlığın yeter, senin kokunu almak yeter
Seni yanımda hissetmek bana en büyük nimet,
Seni ölümüne seviyorum inan bir tanem.

İzmir. 23.12.2008
Hüseyin DURMUŞ 
www.kafiye.net