Kayıp Zamanın İzinde

‘İçimdeki harfler ölü karınca sürüsü gibi
Sayfalardan yere dökülmüş olabileceğini düşün’

Devamını okumaya karar verirsen;

Bu el yazım gözlerine direnir
Anlamlarını yavaşça açığa çıkarır 
Hadi, anları birlikte sayalım 
Yeni yetme bir kız gibiyim

I-
Gerçek hakkında ne yazabilirim ki
Tensel temasım kadar samimidir
‘Mor tükenmez’ diye bahseder
Kalemim bizzat el atmak ister

‘Tek avuntum’
Anlamını bildiğim ifade biçimim
Soru sorarken baltalayacak 
İtiraf etmeliyim ‘Rahatsız edici’

Zamanın dolması nasıl bir şey
Aklımda bir sürü şey olmasına rağmen
Kelimeler kafamın içinde dönüp duruyor

II-
Ne kadar büyüsem şu anda
Çocuk mu yetişkin mi olsam 
Ruhu olmayan bir bedende
Bedeni olmayan bir ruh da 
Mümkün mü? 
Bildim bileli gerçeğiyle yüzleşiyorum

Çok mu zavallıca oldu…

Erkek miyim kadın mıyım? 
Yoksa ikisinin arasında
Bilinmeyene doğru bir yerde
Beklediğim kişi sen. Kahretsin! 
Öyle olsun istememiştim

Düzeltiyorum tahminlerine göre;
Yanıtını kestiremediğin tedirginliğim
Hatta dillendirmeye bile çekindiğim
Malum, zihnim arasında bir hayaletim 
Fazlaca kafa yormuş ama demi…

III_
Ne olduğunu bilmek istemez misin?

Ayrım yapılmazken bir başlangıç 
Kendi köprümden kaç kez geçmişim
İkna olmamış gizli aşklarım
Ya kendinden geçen yalnızlıklarım 
En azından bu zaman içinde
Olmasaymış tesadüflerim

Beki de ben kafayı sıyırmışımdır 
Yaratsaymış ya mucizeler
Kısa soluklu olmuş ilişkiler

Bu konulara hiç girmeyelim ne olur
Karışacağı düşüncesiyle irkilirim

Ne bileydim vakit öldürüyorum
Bir kesişim kümesine düşmüşüm
Daha da genişlesem 
Siyah-beyaz ayrımlar tutar mı
Ortadan kalkabilir mi?
Daha da genişleyebilir mi?
Haliyle işe yaramaz hissediyorum

…

Hazırlıksız yakalanmış
Yaşamla-korkunun yüzleşmesi
Bir madalyonun unutulmuş iki yüzü

Hiçbir şeyin
Göründüğü gibi olmayışı
Gösterilirken ruhun fısıldayışı
Manevi bir solukla üfleyişi
Ya kalbin doldurmasına izin verilişi
‘O vakit’
Artık dönüşü yok deyişi!

Korkular yaşamla naçizleşir
İçtenleşir, hakikileşir 
Kayıp zamanın izinde ne yazık ki

Ve ‘ben’ karanlıkta neyin nesi dediğim
T/ekinsiz düşüncelerle baş başa kalırım
Sürüklenirken girdaba anla/tır gözlerim

‘Canın sağ olsun sevgili!’

Not: Belki de bahsettiğim şu köprü
İnşa etmekte ne kadar geciktiğini hatırladığım ‘Köprü’

İlknur Özgün Yıldırım ____09 Kasım 2015 Pazartesi
www.kafiye.net