Yüreğimin Kömür Karası

Yüreğim kömür karası..
Yokluğun kör karanlık sevgili..
Düştüğüm halleri bir görsen acırdın halime
Aklıma düştüğünde engel olamadığım
Çok şey var..

Önce
Yüreğimden gelen bir sızı sarıyor bedenimi
Yutkunamıyorum sensizliği
boğazımda kalıyor..
Sızlıyor tüm bedenim
Dinmiyor sensizlik sancılarım
Nefessiz kalıyorum..

Sensiz geçen günleri 
bile günden saymıyorum
Kara gün koydumhepsinin adını..

Kendimde
Kayboluyorum sevgili…
Üstümde hep
Soğuk rüzgarlar esiyor
Ve
Bir parça sen getirmiyor..

Gölgene bile hasret yüreğim
Gittiğinden beri boşluktayım
Öyle bir boşluk ki çıkamadım hiç
Görmek duymak nefes almak
Bile güç geliyor artık..

Hiç bir şey istemiyorum..
sadece
Ummanlara karışıp kaybolmak..
Yok olmak istiyorum..

Sensiz hiç bir şey istemiyorum
Sadece seni istiyorum
Yalnızca seni!

Gel hadi sevgili..
Gel artık…
Buz tuttu ellerim yüreğim..
Kırıldı kolum kanadım..
Soldu benzim yüreğim..
Isıt ellerimi…

Gölgene bile hasret yüreğim..
Ölüyorum sensizlikten..
Hayalin bile küstü sevgili
Gülmüyor…
bakmıyor artık yüzüme..

Gel kurusun göz pınarlarım
Bitsin bu kara günler..
Bitsin bu hasret..
Üşütme sızlatma yüreklerimizi…

Bir adım at
atta tut ellerimden…
Öyle sıkı tut ki
hiç bırakma..
Hiç bir şey ayıramasın bizi..

( Ay Işığı) 16/ Ekim / 2015
Ayfer AKSOY
www.kafiye.net