İSTANBUL
Ulan istanbul !
Senden alacağım var,
Bir benmiyim yabancı sana…!!!

Geliyorum !
Asma köprülerini sallamaya ,
Salıncak kurmuş gönlümde mülteci çocuklar,
Sokaklarında koşup oynayacaklar….

Gönül nikâhlımsın,
Ekmek kavgasın da su misali,
Karışacağım okyanuslarına,
Derin suların da kulaç atmayıda ,
Zaman zaman hırçınlaşan dalgalarında,
Tersine yüzmesinide bilirim…
Ulan iSTANBUL….

Ben ne çamurlar ,ne boranlar gördüm,
Yıkılmadım….
Gölgendeyim, avucuna düştüm bak,
Gök kubbelerini yıkayan yağmur sularında,
Kırkla ruhumu,
Lepişka gibi sarı saçlarımı rüzgarında tara,
Hayatıma tecavüz eden serserileri,
Serin sularında boğmaya geliyorum…

Öde ulan borcunu,
Öde istanbul…
Sen bana yabancı değilsin,
Emeklemeye başladığım da,
Bebek çığlıklarımda,
Kucağında ninnilerinle büyüt beni…
Yoksa cellatın olurum,
Işıkların söner…
Yıldızlar yağar üzerime…!!!
İSTANBUL….


Zehra Demirtaş

www.kafiye.net