Aç Kulağını Beni Dinle

Bir düşün …Adem ile Havva’yı biliyorsun değil mi? Bu hikâyeye inanıyorsan hayat karmakarışık her zamanki gibi. Tamamen yabancı insanları listemize ekleyebiliyoruz. Sanki tesadüfen onları rastgele alıkoymuş gibi cansız donuk gözlerle söylediklerimizin arkasından alkış ister gibi duruyoruz. Hep sevdiklerimizi incitiriz ya sorun burada merak ettim iyi misin sen yada o ?
Bilmeye hakkımız var ya sorumluluklarımız!
”Başını kuma gömmeyi bırak artık desem. Sen başımı istediğim yere gömerim dersen nasıl yardımcı olacak karşındaki.Birinin bütün düşüncelerini bilmek istemezsin.Bazı şeyler çok özel kalmalı.Sırlardan bahsediyorum. Peki bir insanın sır saklamaya hakkı var mı? Elbette var.

Hayatımızın bulunmaz anları gün batımıyla bitiyor gün doğumu ile başlıyor. Onları görmemezlikten gelmeye çabalayıp duruyoruz. İtiraz edecek olsak da susmak daha çok işimize geliyor. Ya bu ikilemenin farkında mısınız?
Kendimize ve başkalarına nelere mal olduğunu,sonsuza kadar değişen hayatları düşündünüz mü? Sanmıyorum. Büyük hasar var.Adaletsizlik var.Kontrolsüz öfke var.İçten içe yanan intikam duygusu ”göze göz dişe diş”
Ağzınızı açsanız çığlık atamazsınız. Bu sebepsiz acı çığlık atmanızı engellemekte.Belki bu da bir geri ödemeyle ilgili.Seni incitmeden önce sen onları incit der gibi.

Stresten herhalde böyle düşünüyorum biz çocuklarımızın bekçileriyiz.Bir süre onları kollayıp gözetir,sonrada hayatlarını yaşamaları için bırakırız.O zamana kadar hayatta kalmalarını ve sağlıklı olmalarını isteriz.Ondan sonrası kendisini ilgilendirir.

Umutlar hiçbir zaman suya düşmez arkadaşlar.
Günaydın Türkiye diyelim her şey gönlümüzce olsun sizleri seviyorum.

İlknur Özgün Yıldırım ___10 Ekim 2015 Cumartesi 
‘Dik duralım birlikte yaşayalım’
www.kafiye.net