GURBET TRENİ

Biz iki endemik türüz,
Her türlü açlığa körüz.
Kendi iklimlerimizde
Ancak sevgi büyütürüz.

Biz iki gurbet treni
En son duyarız sireni
Herşey raydan çıktığında
Ancak çekeriz freni

Biz iki acemi yürek,
Aşka çekiyoruz kürek
Yaradanın emanında
Gönüle emek vererek

Biz ikimiz ipek elek
Eler durur bizi felek
Her darbeden dibe çöken,
Yürek değil,cepken yelek

Biz iki gönül eriyiz
Et,kemik ve deriyiz
Hak izniyle yola çıkan
Gönül gözünün feriyiz.

Nermin Akkan
www.kafiye.net