BABA

Ana başta taç imiş baba evin direği
Kırılırsa aniden çöker çatısı elbet
Nasıl dayansın buna evladının yüreği
Hasret sarar içini yakar hep ilelebet

Gülerdi aldırmazdı ne çileye ne derde 
Asla surat asmazdı çeker üstüne perde
Avuturdu bizleri, gülümserdi heryerde 
Sarar da sarmalardı şeker gibi muhabbet

Sadece bize değil ele neşe saçardı
Helalinden yedirir haramlardan kaçardı
Üzerimize titrer kanadını açardı
Yüreği diliyle bir, akar latif hoşsohbet

Camilerin önünde fakirler yol gözlerdi
Kimse görmesin diye verdiğini gizlerdi
Atasını takiple, ne yapmışsa izlerdi
Uzaklarda duramaz, sıkar içini gurbet

Grip oldum diyerek aylarca hasta yattı
Gün geçtikçe eridi acıya acı kattı
Bu nasıl bir illetti bulup da ona çattı
İlaçlardan fayda yok, bakar öyle tababet

Her fani ölümlüdür çekilir gelen başa 
Yağmurlar gıpta etti gözümden akan yaşa
“El Fatiha” yazıldı başucundaki taşa
Dayanılmaz acıyla yıkar kalbi akıbet
NİLÜFER SARP
16 HAZİRAN 2015
www.kafiye.net