DARI!

Endemikti darı.
Işıl ışıl.
Naturel,
Dokundu hoyrat bir el.
Merakından darının,
Safran rengi arının,
Ellerindeki sosu,
Kandırmadı bir türlü
Çiğnemeye soyundu.

Kanamalı diş etleri,
Darıda değindiği,
Her hücreyi hibrite,
Çevirmeyi becerdi.

Darı endemik bir tür.
Soyundu kabuğundan,
İçip deniz suyundan,
Dezenfekte ettiği,
Yaralanmış yüreği,
Kundağına doladı
Usareyle suladı.

Hoyrat eller dudakta şöyle bir geziverdi,
Kalan darı tadını,diliyle eziverdi.
Alışkınlığı vardı,genzinin kan tadına,
“Onur” adı verdi, kan tadının adına.

Darı endemikti ya,
Genlerini yokladı.
Toprağın sinesine,
Bir kaç gülüş sakladı.
Yeşile sardı yine,
Döndü ilk kimliğine.

Endemikti dedik ya!
Çekilirken kuytuya.
Bir kaç inci topladı,
Yanağının alından.
Sol yanına sakladı,
Sır vermeden halından.

Hoyrat eller salından,
Mevsimsel varsaydığı,
Yaprakları yokladı.
Münhasıran huyuna
Avucunda ufalttı,
Kopan ödün suyuna
Demledi,içti,içti içti.

Arta kalan posaydı ve de hiçti.

Nermin AKKAN
www.kafiye.net