BABAM

Sert bakışların altında sıcacık kalbin vardı,
Merhamet yüklüydün bunu sadece ben bilirdim, 
Ne kadar uğraşsan saklayamazdın, 
Yanına yaklaşsam o an bakıp irkilirdim, 
Korku değildi bu sarılmanı beklerdim babam,
Misler gibi kokun vardı koklayamazdım.

Gece olmasını bekler uyurken izlerdim, 
Saçlarını okşar öyle omuzuna başımı dayardım, 
Sessizce kulağına seni sevdiğimi fısıldardım, 
Sen duymazdın beni kendimi avuturdum babam.

Ne çok severdin biliyordum gözünden sakınırdın, 
Belli etmeden ardımdan önümden bakınırdın, 
Hemen o sert tavrını istemeyerek takınırdın, 
Belkide seni bu yüzden çok seviyordum babam.

Çünkü sen öğrettin bana ayakta durabilmeyi, 
Sert tavrınla anlatırdın doğru yanlış herşeyi,
Güçlü kalıp yıkılmadan kendime güvenebilmeyi, 
Dürüstlükle her kapıyı açabilmeyi, 
Bu acımasız dünyanın kahrına dayanmayı, 
Benimle gurur duyabilirsin dimdik ayaktayım babam.

Sanki erkek çocuğu gibi yanında gezdirirdin, 
Peşimde dolaşanları canından bezdirirdin, 
Benim ise gözlerim dolar bunu sana sezdirirdim, 
Yüzüme bakıp benimle ihtar eder gibiydin, 
Kara toprak alsa da sen hep benimleydin babam.

Nesrin Önem Demir 
04. 05. 2015
www.kafiye.net