ILIMAN İKLİM

Aynı şeyleri sevdik seninle.
Ben en çok gündoğumlarını,
Senin hayranlığın günbatımıydı.
Ben sabahları,
Güneşin kızıl saçlarını tarardım.
Tarar, dingin denizin
Gümüş rengi sularına salardım. 
Sense, 
Gece yarısı yakomaza bakar,
Ayışığı düşler kurardın.
Sonra, 
Gecenin elleri tutardı sabahı.
Başımı göğsüne yaslardın. …
Aynı şeyleri severdik seninle.
İkimizin de ılıman iklimdi aklı.
Unuturduk mevsimleri…
Unuttuk da…
Geriye,
Sen,ben 
Bir de aşk kaldı…

 

(Süveyda)
Fatma Gül ÖZCAN
www.kafiye.net