Dur Duraksız Ayaklarım

Ahh benim,
Dur duraksız ayaklarım. 
Yok mudur senin tövben gitmelere??
Kavlinde kement,
Canın da ilmek..
Hiç mi sığmazsın..? bir yerlere….
…….
Ah ayaklarım, bilmez misin?
Her seferinde inanılmış,
Eski masalların kalır 
En asi gelgitlerinde….
Yok mudur vazgeçişin?
Bıkkınlığın..
En rezil, en dolaşık yollarda mı
Törpülenir hep yorgunluğun. 
…….
Ahhh benim asi ayaklarım.
Bilirim,
Gidişlerin hep ak bir şehir.
Türküsü mavi olan….
Dönüşünse ağrısı ağır nasır
Kimbilir ,
Seni ayakta tutan, belki de bu sızıdır.. 

(Süveyda)
Fatma Gül ÖZCAN
www.kafiye.net