ELA GÖZLERE

Buzulla kaplanan en son kışımda
Güneşi görmeden açtı gözlerin
Yorgun ve çaresiz her bakışımda
Karanlığıma nur saçtı gözlerin

Kalbimi yakarak gönlüme aktı
İki kor parçası nasıl sıcaktı
Sanki fırsat bulsa konuşacaktı
Sevgiye ne kadar açtı gözlerin

Donan yüreğimde hasret ezeli
Nasıl da harlandı aşkı sezeli
Gönlümü sel bastı dünya güzeli
Başıma hoş bir dert açtı gözlerin

Evin barkın zindan olduğu anda
Dört bir yanın düşman dolduğu anda 
Sabrın isyanla son bulduğu anda
Cennet kapıları açtı gözlerin

En güzel armağan âhir yaşımda
Ruhumda bir elmas inci yaşımda
Ateşli dumanlı karlı başımda
Pırlanta bezeli taçtı gözlerin

Kudret kalemiyle çizilmiş nâsa
Görünce esaret değişmez yasa
Firavuna Musa Musa’ya asa
Sanki Nasrani’ye haçtı gözlerin

Nasıl bir bilmece nasıl bir bela
Güneşte yemyeşil gölgede ela
Gidince verildi ruhuma sala
Neden uzaklara kaçtı gözlerin

Onur BİLGE

Bu şiiri kendim için yazdım. Şiirdeki gözler benim gözlerim. İnanmayacaksınız ama öyle… Bazen karşımdakine yazarım, bazen karşıya geçer o olur, kendime yazarım.

www.kafiye.net