DOSTLARIM

Fenadan sıyrılan, dostlarım vardı.
Bakışı tevazu, kelamı ardı.
Zaman depreminde sular kabardı.
Kendi denizine yüzdü dostlarım.

Gülüşün manası candan muhabbet,
Sevdanın karası mevzuydu elbet,
Telden tele gezen türküye minnet,
Selamın dilini ezdi dostlarım.

Can yansa bir evde koşardık hemen,
Su serper de döşe, sökerdik diken,
Yarenden hicrana kırıldı dümen,
Sevgiyi vefayı çizdi dostlarım.

Elvanım o günler geri gelmez mi?
Umudun goncası bahar bilmez mi?
Güllerin rengiyle bahçe gülmez mi?
Ozgeden uzakta gezdi dostlarım.

Elvan USUL
www.kafiye.net