ISSIZLAŞIRIM..

Ertesindeyim şimdi, 
Çam çınar heybeti gecelerin.
En arsız, dağ sarmaşığı sarılmaların,
Sakıncalı gece mühürlenmelerinin,
En rezil dolaşıklığındayım..
Sebepsiz susmus ilk ışık.
Yine bir başıma,
Kekeme sabahların ortasındayım.
Aynı sokak başını tutmuş köpekler. 
Bakkalın kapı önünde yine aynı kediler.
Hatta çöp arabası bile tanıdık ve de çöpcüler ..
Atıl atık katran kokusu asfalt.
Dur durak bilmez serseri ayaklarım
Adımlarım kaldırımları çizer. .
Aklımın içinde kalır, 
Kederi sözünden ağır cümlelerim. 
Bu yüzden, 
Yaban otlara ıslıklar çalar,
Nal sesi ağıtlar dökerim. .
Çoğaldıkca insanlar, 
Ben kalabalık da yalnızlaşırım. 
Sorma aslımı hiç. ..
Bildiğin aynı şiir kızım.
Demlenirim arasıra böyle ben. 
Kendime bile ıssızlaşırım. …

(Süveyda)
Fatma Gül ÖZCAN
www.kafiye.net