GÜL…

SENİ SEVEMEDİM BEN…

Gül
Seni sevemedim ben..!
Ne olur affet beni..
Mevsimlerden de hep ilkbaharı sevdim.
İlkbaharın gelişi papatyaları müjdeledi
Papatya gibi oldu sevişlerim
Duygularım hep ilkbaharı yaşadı.

Gül
Seni sevemedim ben…
Ne olur affet beni..
Çocuk ruhum, papatyayla bütünleşti.
Bahçıvanların özenle baktığı;
Zenginlerin bahçelerinde seni gördüm.
Sayamadım renklerini,
Koklayamadım seni;
Dokunabilmeyi denedim;
Kanattı dikenlerin ellerimi.

Gül
Seni sevemedim ben..
Ne olur affet beni..
İlkbaharın ışıklarında
Bakımsız topraklarda
Yağmur sularıyla beslenen
Dağlarda bağırlarda açan
Hep papatyayı sevdim ben..

Gül
Seni sevemedim ben..
Ne olur affet beni
Papatya’dan kendime taçlar yaptım
Saçlarıma papatyalarla donattım
Ne kadar üşümüş bedenim
Azıcık sıcaklığı bile yetti
Mahcup duruşunu doğallığını sevdim.

Gül
Seni sevemedim ben.
Ne olur affet beni.
Artık ömrümün sonbaharı yok
Dağların eteklerinde dik yamaçlarda
Hayat bulamayı çalışan papatyayı gördüm.
Asaletini,direnişini, güzelliğini, inceliğini
Saflığını, umut dolu bakışlarına hayran oldum.
Papatyanın hayata gülümseyişini kitendim

Gülsüm Hicran ÇAÇUR-Şanda
www.kafiye.net