BERLİN’deki İNSAN YÜZLERI

Evler, soğuk kutularda,
Kendilerini boşyere ümitlendirmeyen
Barış çocukları,
Brandenburg kapısından geçmekte…
Anıt Klise hala savaştan izler taşırken,
Koca bir imparatorluğun kanı,
Spree’ye can vermekte.
Duvar’a yetişememiş meraklı gözlerden
Anlıyorum,
Bir Yahudi’nin nefesini…
Gecesi festival aydınlığında,
Gündüzü, Tiergarten’de büyü vadisi…
Ilık bir yaz gecesi,
Açık hava sinemasında kayboluyorum,
Kulağımda, Schumann’dan piyano sesleri,
O da benim gibi aslında,
Şair olmak istemişti….

Nuray  TUNÇ
www.kafiye.net