TAMAMLANIRIM

Ben yürüdükce soğuyor iklim.
Yabancılaşıyor sokakların dili.
Bozuluyor coğrafyası,
Deprem telaşına dönüyor her yer.
Hiç güne açılmayacak sanki
Eğreti evlerin perdesi.
Kirlenmeye yüz tutmuş gibi,
Masumiyeti yağmurların.
Üstelik, oynaşmıyor saçlarımın dalgası,
Şımarık ellerimin arasında.
Tabanlarım sessiz, adımlarım ölgün.
Kusuyor hıncını yalnızlığım,
Nadasa bırakılmış,yanağımın gamzes.
Şen kahkahalarım yüzüme küsmüş.
Bağışlamıyor gölgesini,esirgiyor benden.
Hangi yöne uzatsam elimi,
Heryanım, selamı eksik insan dolmuş.
Sütübozukların, elinde kalmış aşk.
Dürüstlük,
İki dudak arasında ziyan.
Gün eskisine dönmüş,
Güzel olan ne varsa.
Küf kokmuş, Yaşanası herşey.
Mutluluk aklımın arasında ,
Bir şiirlik, çürük cümlede hapsolmuş.
Evimin kapısına,
Ağırlığı düşmüş akşamın.
Kapı ardı boş, içerisi sessiz kalmış.
Bak ,
Memeden ayrılmış çocuk gibi,
Umudu eksik şimdi soframın.
Yarımım…
Mutluluğa açım.
Oysa bulsan beni,
Seni tamamlasan bende.
Ne güzel dokunur gözlerin gerçeğime.
Tadlanır lokmam.
TAMAMLANIRIM. ….

(Süveyda)
Fatma Gül ÖZCAN
www.kafiye.net