PROTEZ DÜŞLER

Gecenin tonlarını aşıp,
Sabahlara kadar emzirdiğin,
El değmesin diye,
Mavinin en koyusunda gizlediğin,
Düşlerin ağrır,
Dişlerinin ağrıdığı gibi.

Çünkü, sen gülmek isterken,
Umut dolu yarınlara,
Ve ışıl ışıl gözlerinle bakarken uzaklar,
Önünde taş olur, yanındakiler,
Düşersin,kırılır düşlerinin minesi.

Kökü derinlere inen,
Dolgu tutmaz, el dokunmaz,
Ağrılardır artık payına düşen.
Sözlerin yorulur, yorulur dizlerinde,
Gecelerde dayanılmaz olunca sancısı,
Ezgiler vurursun dindirmek için düşlerine.

İçinde çürütürler durduramazsın,
Kokusunu hissedersin genzinde.
Sonra söküp alırlar yüreğinden,
Protez düşler takarlar yerine,
Sana ait olmayan,seni anlatmayan,
Halkalar takar gibi boynuna.

Kaybolsa da artık gözlerindeki ışık,
Her gülüşünde, protez dişler gibi,
Fırlayıp çıkacakmış gibi olsa da düşlerin,
Bir an gelip kanasa da diş etlerin,
Yalnız değilsin, korkma!
Alışırsın zamanla.

Nasıl olsa, damak dişe uyar,
Yüreğin boynundakilere.
Yaşarsın, inan yaşarsın!
Sahiplenirsin hatta.
Sana aitlermiş gibi..
Ahmet Dinç
İzmir
www.kafiye.net