SEVERSİN İŞTE

 

Deli cesareti sarar tüm benliğini,
Bir kibrit çöpü olur Dünya gözünde,
Seversin işte…

Sen, seni tanıyamaz olursun,
Ait olamazsın artık hiçbir yere,
Seversin işte…

Yastığının o kadar yumuşak olmadığını,
Gecelerin aslında ne kadar
Uzun olduğunu anlarsın,
Seversin işte…

Yüzlerce kez yazdığın,
Sevgi kelimesinin içi dolunca,
Beş harften ibaret olmadığını,
Ve içten olduğu zaman,maskesiz,
Hayat gibi cümlelerinde,
Kuralsız ve devrik olduğunu anlarsın,
Seversin işte…

Seyrederken sahilinde hayatı,
En koyusunda olursun mavinin birden,
Öylece kalırsın savunmasız,
Rotan şaşar, bozulur pusulan,
Çizgileri kaybolurken yolunun,
Aslında sana ait olmadığını anlarsın,
Seversin işte…

Sana sunulan hayatın,
Nefret ettiğinde,
Bir ilmek olup seni boğan,
Sevdiğinde ise salıncak olup,
Yıldızlara yaklaştıran,
Bir ip olduğunu anlarsın,
Seversin işte….

Çektiğin isimsiz sancıların,
Ve yaşadığın acıları,
Sevdadan değil,
Kendini doğurmak adına olduğunu,
Aslında insanın sevgiyi değil,
Sevginin insanı doğurduğunu anlarsın,
Seversin işte…
Ahmet Dinç
İzmir
www.kafiye.net