BEN DE KÜÇÜLMEK İSTİYORUM

Benim adım Musa. Yaşım yedi. Ama gelin görün ki, bizimkiler beni büyümüş kabul ediyorlar:
-Sen büyüksün çocuğum! diyorlar sık sık.
En çok annem söylüyor bu sözü. Sonra diğer büyüklerim… Evimizde beni düşünen kimse yok.
Ara sıra dedem:
-Karışmayın benim kuzuma. O daha çocuk, diyorsa da bazen kendisi de unutuyor söylediğini.
Bazı işleri kendi başıma yapabilirmişim. Eveeet, yapabiliyorum zaten. Kendi işlerimi yaptığım yetmiyormuş gibi bir de kardeşimin işlerini yapıyorum. Beş yaşındaki bir çocuk, oyuncaklarını toplayamaz mı? Dağıtmasını biliyor ama.
Ben artık kardeşimin küçük olmasından sıkıldım. Ne kadar büyüsem de o hep benden küçük olacak. Ya her zaman bana;“ Sen büyüksün; kardeşinin işlerini de sen yap!” derlerse…
Tamam, anladım! Musluğa boyu yetişmiyor. Su isteyince veriyorum. Ama ayakkabılarını bağlamak, her tarafa fırlattığı oyuncaklarını toplamak istemiyorum artık. Nerden büyük olduysam…
Düşünüyorum da hepimizden büyük dedem ve ninem var. Annem ve babam da benden ve kardeşimden büyük… Ben de kardeşimden büyüğüm. Öyleyse, benden ve kardeşimden büyük olan dedem, ninem, annem ve babam da bizim yapamadıklarımızı yapmalı değil mi?
Doğru ya… Onlar da sık sık hastalanıyorlar. Dedem sürekli:
-Musa, evladım! Hiç hâlim yok; bana bir bardak su getir, diyor. Ninem de suyunu benden istiyor. Ara sıra babam da tabii…
Anlamıyorum, neden ben? Neden ben, hem benden büyüklere hem de benden küçük kardeşime su veriyorum. Ben, niçin kimseden su istemiyorum? Ben, niçin “ Anneciğim ayakkabılarımı sen bağlar mısın? ”diyemiyorum? Çünkü ben büyüğüm, öyle mi? O nedenle, hem kendi işlerimi görebilirim hem büyüklerime hem de kardeşime yardımcı olabilirim.
Benim niye bir abim ya da ablam yok? İşin içinden çıkamıyorum işte! Bir keresinde:
-Yeter artık! Oyuncak toplamaktan, kardeşime su vermekten, ayakkabısını bağlamaktan bıktım, demiştim de annem:
-Ama kardeşin kendi işlerini yapamayacak kadar küçük, demişti.
Benden büyükler bile benim küçük olduğumu kabul etmiyorsa, bana bir yol gösterin lütfen!
Mümkünse artık ben de küçülmek istiyorum.

Ülkü Duysak
www.kafiye.net