SENİN KADAR
Yağmur ıslatırken hışımla çatlamış toprağı
Aşk yuvama kaçmak istedim yağmur bırakmadı,
Tufanı andıran  şimşekli, boralı şaşkın havayı,
Tufan senin kadar beni kahretmedi yaşamda.

Toprak canhıraş kendisini döven damlalardan,
Korktu çiçekler kokusunu semaya salmaktan,
Yüzüme güneş gülümsese bana şu uzaydan
Ayaz senin kadar beni kahretmedi yaşamda.

Toprak kana kana suyu bağrına çekemedi,
Çiçekler korkudan can suyunu hiç içemedi,
Rahmet doğaya diriliş suyunu veremedi,
Yağmur, Senin kadar beni kahretmedi yaşamda.

Senin için güneş beni can evimden yaksa da,
Yağmur senin o kinini hatırlatır burada,
Gözyaşlarımın sebebi sen olunca burada,
Güneş senin kadar beni kahretmedi yaşamda.

Şimşeklerin çaktığı gün sen gelirsin aklıma,
Çocuk gibi güle oynaya yürümek umdum da,
Sarılmak istedim sana çiseleyen yağmurda,
Yağmur senin kadar beni kahretmedi yaşamda.

Yağmur bereketim olacaktı, sen engelledin!
Yağmur gibi can suyum olacaktın da çekildin!
Aşk bahçemize gidelim dedin, sen zehirledin!
Bora senin kadar beni kahretmedi yaşamda.

İzmir / 05.06.2014
Hüseyin DURMUŞ
Emekli Edebiyat Öğretmeni
Şair Yazar
www.kafiye.net