AÇIK DENİZLERDE

Açık denizler de yelkeni olmayan gemiyim,
Pusulam şaşmış ala bora oluyorum,
Sığınacak ne bir limanım var ne de sahilim.
Yakıyorum gemileri,
Ruhumun en kuytu köşeşinde,
Sönmeyeçek ateşimle.

Çiçekler büyüttüp, yediveren güller derdim,
Gönül sandalıma koyduklarıma.
Üstüme basa basa beni ezdikçe,
Esir kaldım can dediklerimin,
Yalan riya sözlerinde.

Karanlık gökyüzü kadar,
Acılarım var şimdi yüreğimde.
Oysa; ben kayan yıldızlardan dilek,
Tuttum her birine.

Öyle kırgınım , öyle dargımım,
Sormayın gitsin.
Yoruldum hemde çok yoruldum;
Korkuyorum artık sevmekten,
İnsanlara güvenmekten.

Ne kaldıki şurda bir kaç nefes.
Dünlerim ihanetin gölgesinde,
Yarınlarım ise kayıp,
Acıların arifesinde.

Nuray Çakmak / 30.10.2014
www.kafiye.net