Kendimle Söyleşi…

“Kusursuz değilim” lafım kendime
Beni benden iyi özüm tanıyor
Duruşum anlatır neler bendime
En sessiz cümlemi sözüm tanıyor

Kimi gün şükürsüz bunca nimete
Sandıklar dolusu gelmez kıymete
Gördüğüm ne varsa geçti zimmete
Doymayan yanımı gözüm tanıyor

Hiç kimse sezerek içimi bilmez
Bilse de el vurup yaşımı silmez
Kırığım, döküğüm zaten eksilmez
Derdimi, telinde sazım tanıyor

Eskiyen seneler verdi demine
Yaşlandım diyorum var mı yemine
Tabanım hırslanır nemli zemine
Ağrıyan belimi dizim tanıyor

Ne desem aksine çıkıyor tersi
Direnen tarafım biraz da asi
Sabrımı zorluyor arada hepsi
Tasamı paylaşan kozum tanıyor

Şad olup çoğu kez gülmem içimde
Neleri saklarım bin bir acımda
İncinen bağrımda, aklar saçımda
Hicranı derinde gizim tanıyor

Bilmedim kimlerdi dostun erbabı
Pazarlık payımda yoktu hesabı
Getir el basayım varsa, kitabı
Ar ve günahımı yüzüm tanıyor.

Hayat ekseninde bilir yerini
Üç vakit zamanda yoklar kibrini
Niyeti bu işte…Böyle birini!
Geçtiği yollardan tozum tanıyor
Nezahat YILDIZ KAYA
www.kafiye.net