BÜYÜDÜM ANNE !..AMA CANIM ÇOK ACIYOR…!

Uyusunda büyüsün ninni, tıpış tıpış yürüsün ninni…. ‘

Ninnilerinle uyudum, ninnilerinle büyüdüm.Çok şükür şanslı bir evlattım. Allah bana bunu nasip etti. Bu yaşıma geldim, şimdi de sevgi dolu sözlerinle avunuyorum.İçimde kocaman bir yürek varsa ve bu yürekte sevgi varsa; ve hala inatla herşeye rağmen kötülüklerden kaçıyorsam..Hala kimseyi üzemiyorsam, kıramıyorsam belki de sayende.

Büyüdüm anne evet…Yürüdüm…Ama bana yürümeyi öğrettim. Ya ayakta kalmayı? Asıl zor olan buymuş, bilemedim..Çok tökezledim çok düştüm. Varlığın gücüm oldu zor da olsa hep ayağa kalktım.Ayakta kaldım…

Büyüdüm anne !…Ama canım çok acıdı…

Doğduğum gün ağlamışsın neden erkek değilim diye. Ne üzülmüştüm öğrendiğimde. İlerde anlarsın sebebini derdin. Kadınlığın ne zor olduğunu görünce ve senin neler çektiğini hak verdim.Haklısın kalbim çok kırıldı. Kaç kez pamuklara sarıp avuttum kendi kendime.Kaç kez ağlasamda, isyanım taşsa da içimde..Sustum..Sen üzülme diye..

Büyüdüm anne! ….Ama canım çok acıdı….

Geçen gün elime geçti çocukluk defterim..Çiçek resimli kap kağıdı ile özenle kaplamışım.İçinde çukulataların parlak kağıtlarını tırnağımla düzeltip koymuşum..Kapağının içinde bebek resimleri var, minik kalplerle süslemişim.En arka sayfasında da isim, şehir, hayvan oyunu çizmişim.Zambo sakızının arap kızını kopya çekmişim bir kağıda, oda duruyor arasında..Ne küçük şeylerle mutlu olmuşum meğer.

Artık sevindiğimde yerimde zıplamıyorum. Lunaparkın önünden geçerken de tutturmuyorum. Pamuk şeker de canım istemiyor artık, lolipop da..Hayallerimi kaybettim, umutlarımı yitirdim.Beyaz atlı prens hayalı de çoktan kayboldu.Hangi kitapta okuyup inandığımı bile unuttum. Pollyanna masalı masallarda güzel anne..Kötülükler hep üstüme üstüme geliyor. İçimdeki çocuğu kandıramıyorum artık geçecek diye..Ağladığında susturmak kolay olmuyor.. Yıprandım, incindim, yoruldum..Ben büyümekten pişmanım. Umutsuzca çocukluğumu istiyorum. Ninni söyle bana yine anne, uyumak istiyorum…

Büyüdüm anne !…Ama canım hala çok acıyor…..

Eylül 2005
Şule Akar
www.kafiye.net