ZAMAN TÜNELİ

Gözlerimi ellerimle kapatıyorum
Sonra yüzümde dolaşan bir hayal
Kulaklarımda uğuldamalar başlıyor
Bir yerden oluşmuş kaçaklar gibi
Çın çın çınlıyor…
İki bacağımın arasına alıp başımı
En kalın perdeleri çekip gözlerime…
Dünya ve ben arasına set çekiyorum
Duymak istemiyorum
Görmek istemiyorum
Kendi eksenimde dönüp duruyor
Bir yukarıda, bir aşağıda oluyorum
Çocukluğumdaki salıncakta sallanışlar
Sarı saçlı, mavi gözlü çocuk Zeynep geliyor
Gözlerimin önünde hep çocuk Zeynep
Pır pır heyacandan titrerken minik yüreği
Alnında birikirken ter damlacıkları
Ansızın suratında patlayan şamar
Silkelenip, kendine geliyor
Geçmişe selam veriyor şöyle kırk sekiz çarpı
Üç yüz atmış beş güne selam veriyor
Ve bir de göz kırpıyor
Kalan gelecekteki günlere…

27.05.2014 İzmir

ZEYNEP ÖZÜGENÇ
(Bir Garip Zeynep)
www.kafiye.net